مردى داراى دو زن بود كه هر دو نفر آنها باردار بودند. هر یك از آنها آرزو مى كرد، فرزندى كه به دنیا مى آورد پسر باشد، تا بدین وسیله پیش شوهرش محبوبتر گردد. در آن زمان به دلیل پایین بودن سطح فرهنگ و نقش مهمى كه مردان در تقویت بنیه نظامى داشتند داشتن فرزندان پسر، افتخار بوده و داشتن فرزندان دختر، موجب سرافكندگى محسوب مى شد...
از قضا هر دو زن در یك شب تاریك و در یك اتاق ، زایمان مى كنند. یكى از آنها دختر، و دیگرى پسر به دنیا مى آورد. زنى كه دختر زاییده بود، در یك زمان مناسب ، فرزندش را با نوزاد پسر هوویش عوض مى كند و وانمود مى كند كه او پسر زاییده و هوویش دختر. این كار باعث اختلاف و درگیرى بین دو هوو شده و كسى نمى تواند در این مورد قضاوت كند. طبق معمول ، براى قضاوت در این مورد، به دریاى علم و حكمت ، امیرمؤ منان ، حضرت على (علیه السلام ) مراجعه مى شود. آن حضرت دستور مى دهد، هر دو مادر، مقدار معین و مساوى از شیر خود بدوشند. آنگاه آن دو شیر را در ترازوى دقیق وزن مى كنند. با كمال تعجب متوجه مى شوند، وزن حجمى یكى از شیرها بیشتر از دیگرى است . آنگاه آن حضرت حكم مى كند كه فرزند پسر متعلق به همان زنى است كه شیرش سنگین تر است.
مى بینیم به دلیل اختلاف ساختمان جسمانى زن و مرد، خداوند متعال حتى در تغذیه نوزادان نیز اختلاف قایل شده است . شیرى كه پسر از آن تغذیه مى كند، باید از املاح و فلزات بیشترى برخوردار باشد، تا استخوان بندى و اسكلت و همچنین عضلات محكم تر و نیرومندترى را براى مردانى كه وظایف سنگین تر، خشن تر و خطرناكترى به عهده خواهند داشت ، فراهم سازد.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
